کد مطلب:36754 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:905

گنجینه پرسمان » اهل بيت

اساساً چه نوع بدعتهايي در دين ايجاد شده بود كه باعث شد امام حسين (ع) حتي جان شريف خود را فدا نمايد وخانواده اش به اسارت بورد ؟ لطفاً توضيح دهيد.

خود حضرت علت قيام خود را به اين نحوه خاص بيان مي كنند پس پياييد از فرمايشات خود ايشان بهره جوييم . حضرت مي فرمايند : يزيد مردي است شارب الخمر كه علناً فسق ظاهري انجام مي دهد ،بامحارم خود زنا مي كند ومجالس قمار را علني مي كند . آنچه ديده مي شود در فرمايش ايشان اين است كه آيا نمي بينيد كه به حق اصلاً عمل نمي شود واز باطل اصلاً نهي نمي شود.
پس اين جا است كه هر انسان آزاده اي براي حفظ آبروي انساني خود بايد ننگ را نپذيرد وجان خود را در راه رضاي خدا ببخشد.
آنچه در زمان امام حسين (ع) كاملاً مشهود است اين استكه خليفه مسلمين كه تكيه بر جايگاه رسول آزاده زده است علناً فساد مي كند ومردم هم اين فساد علني را مي دانند ومي بينند . اين بدان معنا است كه اين چنين فسادهايي در جامعه اسلامي بلامانع است . لذا است كه مي بينيم اين كارها در جامعه عادي جامعه مسلمين هم مشهود بوده است . همين مردم عادي هم به همين راحتي شراب مي خوردند وگناهان عديده انجام مي دادند ورباخواري ورشوه گيري بسيار معمول شده بود.
ومردم داخل در دين مي كردند اين چنين مسائلي را كه اصلاً در زمان پيامبر وحتي خلفاي 4گانه هم ديده نمي شود.
گويا در زمان حكومت يزيد اين مطلب مي خواسته جاانداخته شود كه :
حكومت اسلامي موروثي است وبه نحو سلطنتي اداره مي شود ومي تواند كسيكه حتي صلاحيت ظاهري راهم براي خليفه رسول خدابودن را ندارد برمنصب حكومت بنشيند.
علاوه بر آن در زمان پيامبر دستيابي به حكومت براساس شاخص هاي ارزشي بود ولي در اين زمان اين مسئله به موروثي بودن رنگ باخته بود قرار شد كه اسلام با سلطنت و رژيم طاغوتي معرفي شود پس اسلام در حال وارونه نشان دادن بود
آنچه كه ديده مي شو به زبان خود امام حسين (ع) اين بود كه نيكي ها پشت كرده اند وباشتاب در حال گذرندواز آنها چيزي نمانده است جز اندكي كه مانده آب در ظرفي. لذا است كه مي بينيم مجموع اين موارد باعث قيام شده است .
اسلام دين سلطنت موروثي + شرب خمر + قمار در مجالس علني + نماز جماعت
ارزش هاي جاهليت جايگزين ارزش هاي اسلامي شده بود وبه طور ظاهري يزيد اعلام مي كرد كه لاخبر جاء ولا وحي وخبري است ونه وحي است . همه اينها ساخته دست پيامبر است.
امام در نامه اي كه به مردم بصره نگاشت به اين حقيقت اشاره كرد كه فانّ السنه قد اُميت والبدعه قد اُحييت : همانا سنت رسول خدا را بدست فراموشي سپردند وبدعت ها را زنده كردند.